Tegoroczne „Galileo” było jednym z działań realizowanego przez naszą szkołę projektu o nazwie, ,Smogo-pochłaniacze- to My projekt edukacyjny Koła Młodego Naukowca”. Projekt jest realizowany dzięki grantowi finansowanemu z Funduszu Naturalnej Energii w Operatorze Gazociągów Przesyłowych GAZ-SYSTEM S.A. Partnerem Konkursu jest Fundacja „Za górami, za lasami”.
Pokaz, jak co roku był prowadzony przez nauczyciela biologii, przyrody i geografii – Artura Markowskiego, tym razem wraz z kilkorgiem członków Klubu Młodego Naukowca (Paulą Windys, Natanem Żurawskim, Dominikiem Ratajczykiem i Adrianem Jarząbkiem). Dzięki sprzętowi (miernikowi zapylenia – czujnikowi SDL607oraz mikroskopowi z górnym oświetleniem) zakupionemu w ramach projektu, mogliśmy precyzyjnie zmierzyć i zaprezentować toksyny powstające w trakcie spalania różnych mniej i bardziej konwencjonalnych paliw takich jak drewno, węgiel kamienny, gaz, guma, plastik z butelki PET. W pokazie był też wykorzystany odkurzacz, który poprzez wacik kosmetyczny, zasysał spaliny z badanych źródeł. Każdy z takich wacików – filtrów był prezentowany naszemu audytorium bez powiększenia, a następnie dzięki mikroskopowi z górnym oświetleniem i kamerą, podłączonemu do komputera i rzutnika multimedialnego był prezentowany na dużym ekranie. Mogliśmy na własne oczy przekonać się jak wyglądają nasze pęcherzyki płucne podczas kontaktu ze spalinami z różnych źródeł. Czujnik SDL607 podobnie jak mikroskop był podłączony do komputera i rzutnika. Dzięki temu mogliśmy zauważyć jak pikowały krzywe obrazujące zawartość trujących pyłów PM 2.5 i PM 10 w powietrzu, kiedy spalaliśmy gumę, węgiel a szczególnie plastik.Zarówno w przypadku obrazu na wacikach jak i wskazań czujnika nie było wątpliwości – najczystszym paliwem jest gaz, co uczniowie podkreślali wielokrotnie.
Na koniec sprawdziliśmy jeszcze czy dwutlenek węgla jest rzeczywiście gazem cieplarnianym. W jednej z dwóch szklanych kolb zaopatrzonych w gumowe korki i termometry umieściliśmy dwutlenek węgla (wyprodukowany z sody i octu), a następnie obie kolby ogrzewaliśmy światłem lampki elektrycznej. Po ok. 40 minutach mogliśmy zaobserwować, że temperatura w kolbie z dwutlenkiem węgla jest wyższa o 3 stopnie C od kolby kontrolnej. Po tym doświadczeniu nie mieliśmy wątpliwości – dwutlenek węgla jest gazem cieplarnianym.
Chcielibyśmy w tym miejscu podziękować Pani Grażynie Markowskiej za oprawę plastyczną naszego spotkania, a także naszym miłym gościom z szkół
w Biesiekierzu z Panią Dyrektor Anną Piotrowicz i Starych Bielicach z Panią Dyrektor Agnieszką Ławrynowicz za przybycie i aktywny udział w pokazie. Na naszej imprezie gości również sołtysi Świemina- Pan Józef Ryfun i Kraśnika Pan Czesław Moskalczyk oraz Ksiądz Proboszcz Grzegorz Jagodziński.
